Mój sad


Borówka wysoka

Ta od niedawna uprawiana u nas roślina, zyskuje coraz większe uznanie, głównie ze względu na smaczne, soczyste o dużej wartości odżywczej owoce. Rośliny rosną szybko, mogą osiągać wysokość do 2 m. Borówki mogą być ozdobą naszych ogrodów podczas kwitnienia oraz jesienią po przebarwieniu pędów w różne odcienie czerwieni.

Odmiany:

Earliblue - bardzo wczesna, plenna, owoce duże

Weymouth - bardzo wczesna, bardzo plenna, owoce średniej wielkości, duże

Bluecrop - średniowczesna, bardzo plenna owoce duże

Herbert, Biueray, Darrow, Lateblue - późne bardzo plenne owoce deserowe, duże i średnie

Do wysadzania na miejsce stałe powinno się używać sadzonek dwu - a najlepiej trzyletnich. Takie sadzonki nie chorują, dobrze się przyjmują i szybko wydają owoce. Krzewy borówki sadzi się jesienią lub wiosną. Sadzonki wiosenne są mniej ryzykowne, gdyż rośliny nie są narażone na przemarznięcie. Krzewy sadzone jesienią należy obsypywać trocinami na wysokość 10-12 cm, aby chronić przed mrozami. Wiosną kopczyki rozgarnia się. Odmiany silnie rosnące sadzi się w rozstawie 1,5-3,0 m, odmiany słabiej rosnące trzeba sadzić gęściej 1,2 x 2 m. Krzewy sadzi się w dołki, na dno dołków nie wolno dawać żadnych nawozów mineralnych, jeśli jednak gleba jest słabo próchniczna, należy zaprawić dołek torfem lub lepiej dobrze rozłożonym kompostem z torfu i liści dębowych i wszystko wymieszać. Zaleca się sadzić krzewy o 5 cm głębiej niż rosły w szkółce.

Najlepszym sposobem prowadzenia plantacji jest ściółkowanie, gdyż chroni glebę przed zachwaszczeniem, utratą wilgoci, przemarznięciem systemu korzeniowego. Najlepszym materiałem ściółkowym są trociny z drzew iglastych, można zastosować również liście dębowe, torf, słomę. Trociny rozkłada się w rzędach pasem 50 cm szerokości i 5-6 cm grubości. Na 1 ar plantacji zużywa się ok. 50 kg trocin. Corocznie ściółkę należy uzupełniać. Borówkę corocznie należy nawozić nawozami azotowymi, potasowymi i fosforowymi. W przypadku braku składników pokarmowych w glebie występują zmiany chorobowe. Objawem niedoboru azotu jest drobnienie i żółknięcie liści, słaby wzrost pędów, a także nekrotyczne plamki na liściach. Zapobiec temu można stosując nawozy azotowe w trzech terminach. Pierwszy raz około połowy kwietnia, tj. w początkowym etapie wzrostu, drugi po 4-5 tygodniach, a trzeci w końcu czerwca. W tym celu wykorzystuje się siarczan amonu w ilości 3,5-5,5 kg lub saletrę amonową w ilości 2-3 kg na 100 m. Objawem niedoboru fosforu jest drobnienie liści, rzadkie ich rozmieszczenie na pędzie oraz czerwienienie i opadanie. Nawozy fosforowe i potasowe można ze sobą zmieszać i wysiać razem, najlepiej jesienią w dawce 3,5 kg/100m 19 superfosfat i 1kg/100 m siarczanu potasu. Nie należy stosować obornika, ale jeśli nie mamy innych nawozów, to trzeba dobrze rozłożony obornik pomieszać z kwaśnym torfem w stosunku 1:1. Zabieg ten wykonujemy późną jesienią. Duże znaczenie ma prześwietlanie krzewów. Rozpoczyna się w czwartym roku i usuwa się wszystkie pędy zasychające, uszkodzone i najstarsze. Na krzewie pozostawia się 6-8 głównych pędów.

Krzewy borówki zaczynają owocować w trzecim roku po posadzeniu, a w pełnię owocowania wchodzą w 5-6 roku. Średni plon z 1 krzewu wynosi 3-7 kg. Dojrzewanie trwa od połowy lipca do początku września. Główny zbiór przeprowadza się w połowie sierpnia.

Najczęściej występujące choroby to zgorzel pędów i szara pleśń. Pierwsze objawy chorobowe zgorzeli występują zimą, najczęściej na ostatnich przyrostach w okolicy śladów po liściach. Miejsca porażone ciemnieją i rozszerzają się, wiosną choroba powoduje zamieranie młodych pędów. W chemicznej ochronie stosuje się Euparen i Topsin. Szara pleśń występuje w lata wilgotne i ciepłe. Grzyby porażają pędy, liście, kwiaty i owoce. Porażone pędy i kwiaty początkowo brunatnieją i czerwienieją, potem przybierają barwę szarą. Skutecznie zwalcza ten grzyb Euparen. Na borówce szkodniki występują nielicznie.

Nasz Czas 13/2003 (602)